پدیدآورنده: مهدی مسائلی
درباره کتاب:
عنوان: فرهنگ اصطلاحات طلاب
نویسنده: مهدی مسائلی
ناشر: نشر آرما
شابک: 0-39-6077-600-978
قطع: رقعی
نوع جلد: شومیز
نوبت چاپ: اول/1392
تعداد صفحات: 160 صفحه
شمارگان: 1000 نسخه
کتاب«فرهنگ اصطلاحات طلاب» مجموعهای از این اصطلاحات است که همزمان با بیان و توضیح بسیاری از اصطلاحات متداول میان روحانیون، آگاهسازی مناسبی نسبت به فرهنگ حاکم بر حوزهها دارد.از همین رو در این اثر برای بعضی اصطلاحات، توضیح بیشتری وجود دارد زیرا نویسنده معتقد است که توضیح بیشتر آنها می تواند نمایِ روشنتری از فرهنگِ و رسوم طلاب ارائه کند.اگرچه در این مجموعه نویسنده تلاش نموده است تا بیشتر اصطلاحات متداول در حوزهها را گردآوری نماید ولی در مقدمه بر این نکته تأکید دارد که فقط قسمتی از این اصطلاحات را گردآوری نموده است و کامل نمودن آنها فرصت و همکاری بیشتری را می طلبد. افزون بر این، وی به این نکته نیز اشاره ای دارد که برای آن که بیدلیل بر حجم اثر افزوده نشود از بیان و توضیحِ بسیاری از تعبیرات و ضربالمثلهای عربی، و یا اصطلاحاتِ علمی که کاربرد عمومی ندارند، صرف نظر نموده است.هرچه هست این کتاب، اثری نو و بدیع است که برای قشرها و مخاطبین مختلف، جذابیت خاصِ خود را دارد. زیرا از طرفی، حتی بسیاری از طلاب آگاهی درست و کاملی نسبت به بعضی از اصطلاحاتی که به کار می‌برند، ندارند و از این جهت برای آنها جالب است که بدانند تعریف صحیح این اصطلاحات چیست. نمونه آن‌که بسیاری از طلاب برداشتی نادرست از اصطلاح تقریرنویسی داشته و آن را نوعی املا نویسی می‌پندارند. از دیگر سوی، خیلی از مردم علاقه دارند اطلاعات خویش را نسبت به طلاب- از لباس و خصوصیات ظاهری آنها گرفته تا عناوین اجتماعی آنها- کامل کنند. خیلی‌ها می‌خواهند بدانند چرا بعضی روحانیون لباسِ خوشفُرمتری به نام لباده می پوشند؟ چرا زیر بغل لباسِ(= قبایِ) بعضی از روحانیون پاره است و چاک دارد؟ عناوین اجتماعی روحانیون، همچون حجت السلام، آیت الله، آیت الله العظمی و ...، با چه ملاکی به آنها داده می شود؟ آیا این عناوین را حوزه به طلاب می‌دهد یا مردم؟ درآمد طلاب از کجا تأمین می‌شود؟ شهریه، بر چه اساسی به طلاب داده می‌شود؟ همه این‌ها ابهامات و سؤالاتی هستند که پاسخ به آنها می‌تواند تصور مردم را نسبت به طلاب کامل کند و از همین رو کسب آگاهی در این باره برای بعضی مهم است. افزون بر این، بعضی از اصطلاحاتِ طلاب گاهی در میان مردم نیز گسترش پیدا نموده و بعضی بدون توجه به اصل معنای کلمه، در محاوره های عادی خویش از آنها سود می‌برند؛ مثلاً در سال‌های اخیر عنوان «مباحثه‌ی طلبگی» به اصطلاحی رایج در فرهنگ اصطلاحات سیاسی - فرهنگی تبدیل شده آن گونه که رجال فرهنگ و سیاست در برخی از مناظره‌های علمی یا سیاسی، دعواها و برخوردهای تندِ یکدیگر را با عنوان «مباحثه‌ی طلبگی» توجیه می‌کنند.
